سوره بقره (آیات ۲۱ الی ٤٠)

٢١) ای مردم! بپرستید خدائی را که آفریننده ی شما و پیشینیان شما است، باشد که (به طاعت و معرفت او) پارسا و منزّه شوید.

٢٢) آن خدائی که برای شما زمین را گسترد و آسمان را برافراشت و فرو بارید از آسمان آبی که به سبب آن بیرون آورد میوه های گوناگون برای روزی شما، پس کسی را مِثل و مانند او قرار ندهید در صورتی که می دانید خدا بی مانند است.

٢٣) و اگر شما را شکّی است در قرآنی که ما بر بنده ی خود (محمد«ص») فرستادیم، پس بیاورید یک سوره مانند آن و گواهان خود را بخوانید (از بزرگان و فصحا هر که را خواهید کمک طلبید) بجز خدا اگر راست می گویید (که این کلام مخلوق است نه وحی خدا).

٢٤) و اگر این کار را نکردید و هرگز نتوانید کرد پس (طعن به قرآن مزنید و) بپرهیزید از آتشی که هیزمش مردم بدکار است و سنگهای خارا که قهر الهی برای کافران مهیّا کرده است.

٢۵) و مژده دِه (ای پیغمبر) کسانی را که ایمان آوردند و نیکوکاری پیشه کردند که جایگاه آنها باغهائی است که نهرها در آن جاری است و چون روزی دهند آنها از میوه های گوناگون آن، گویند: این مانند همان میوه هائی است که پیش از این (در دنیا) ما را نصیب بود و از نعمتهائی مانند یکدیگر متلذّذ شوند و آنها را در آن جایگاه، جفتهای پاک و پاکیزه است و در آن بهشت جاوید خواهند زیست.

٢۶) و خدا را باک و ملاحظه از آن نیست که به پشه (کوچک) و چیزی بزرگتر از آن مُثُل زند پس آنهائی که به خدا ایمان آورده اند که آن مُثُل است و از جانب پروردگار آنهاست، اما کسانی که کافر شدند می گویند خدا را از این مُثُل چه مقصود است؟ گمراه می کند به آن مُثُل بسیاری را و هدایت می کند بسیاری را و گمراه نمی کند به آن مگر فاسقان را.

٢۷) کسانی که می شکنند عهد خدا را پس از محکم بستنش، و می گسلند آنچه خدا امر به پیوند آن کرده، و فساد می کنند میان اهل زمین، به حقیقت زیانکار، آنها هستند.

٢۸) چگونه کافر می شوید به خدا او حال آنکه مرده بودید و زنده کرد شما را و دیگر بار بمیراند و باز زنده کند و عاقبت به سوی او باز خواهید گشت.

٢۹) او خدائی است که خلق کرد همه ی موجودات زمین را برای شما، پس از آن نظر گماشت به خلقت آسمان و هفت آسمان را بر فراز یکدیگر برافراشت و او به هر چیز دانا است.

٣٠) به یاد آر آنگاه که پروردگار تو به ملائکه فرمود: من در زمین، خلیفه ای (از بشر) خواهم گماشت، ملائکه گفتند: پروردگارا! آیا کسانی خواهی گماشت که در زمین فساد کنند و خونها ریزند و حال آنکه ما خود تو را تسبیح و تقدیس می کنیم خداوند فرمود: من چیزی (از اسرار خلقت بشر) می دانم که شما نمی دانید.

٣١) و خدای عالم همه ی اسماء را به آدم تعلیم داد آنگاه حقایق آن اسماء را در نظر فرشتگان پدید آورد و فرمود: اگر شما در دعوی خود صادقید، اسماء اینان را بیان کنید.

٣٢) فرشتگان عرضه داشتند: ای خدای پاک و منزّه! ما نمی دانیم جز آنچه تو خود به ما تعلیم فرمودی، توئی دانا و حکیم.

٣٣) خداوند فرمود: ای آدم! ملائکه را به حقایق این اسماء آگاه ساز؛ پس چون آنان را آگاه ساخت، خدا فرمود: ای فرشتگان! اکنون دانستید که من بر غیب آسمانها و زمین دانا و بر آنچه آشکار و پنهان دارید آگاهم؟

٣٤) و چون فرشتگان را فرمان دادیم که بر آدم سجده کنند، همه سجده کردند مگر شیطان که اِبا و تکبّر ورزید و از فرقه ی کافران گردید.

٣۵) و گفتیم: ای آدم! تو با جفت خود در بهشت جای گزین، و در آنجا از هر نعمت که بخواهید بی هیچ زحمت برخوردار شوید ولی به این درخت (گندم یا سیب) نزدیک نشوید که از ستمکاران خواهید بود.

٣۶) پس شیطان، آدم و حوّا را به لغزش افکند تا از آن مقام بیرون آورد؛ پس گفتیم که: از بهشت فرود آئید که برخی از شما برخی را دشمنید و شما را در زمین تا روز مرگ قرار و آرامگاه خواهد بود.

٣۷) (قصه ی آدم و حوّا و شیطان و ملائکه را حکمای اسلام و دانشمندان بزرگ علم تفسیر با استفاده از مطاوی و اشارات اخبار اهل بیت عصمت و خاندان نبوّت علیهم السّلام چنین تفسیر کنند که مراد آدم نوعی و مقام شامخ عالم انسانیت است که خدا روح او را در مقام احسن تقویم، مقام برتر از مُلُک آفریده و فرشتگان و قوای عالم همه پیش آن روح الهی خاضع و مطیع شدند جز شیطان وهم و خیال پرست عالم طبیعت که سجده نکند و مزاحم سیر تکاملی او به جنّت شهود شود) پس آدم از خدای خود کلماتی آموخت که موجب پذیرفتن توبه ی او گردید زیرا خدا مهربان و توبه پذیر است.

٣۸) گفتیم: همه (آدم و حوّا و شیطان) از بهشت فرود آئید تا آنگاه که از جانب من راهنمائی برای شما آید، پس هرکسی پیروی کند راهنمائی مرا، هرگز (در دنیا و آخرت) بیمناک و اندوهگین نخواهد گشت.

٣۹) و آنان که کافر شدند و تکذیب آیات ما کردند، آنها البته اهل دوزخند و در آتش آن همیشه معذّب خواهند بود.

٤٠) ای بنی اسرائیل! به یاد آرید نعمتهائی که به شما عطا نمودم و به عهد من وفا کنید تا به عهد شما وفا کنم و از (شکستن پیمان) من برحذر باشید.