سوره بقره (آیات ٤١ الی ٦٠)

٤١) و به قرآنی که فرستادم ایمان آورید در حالتی که آن قرآن، تورات شما را تصدیق میکند و اول کافر به آن قرآن نباشید و آیات مرا به بهای اندک مفروشید و از قهر من بپرهیزید.

٤٢) و حق را به باطل مپوشانید تا حقیقت را پنهان سازید و حال آنکه به حقّانیت آن آگاهید.

٤٣) و نماز بپا دارید و زکوة بدهید و با خداپرستان حق را پرستش کنید.

٤٤) چگونه شما که مردم را به نیکوکاری دستور می دهید خود را فراموش می کنید و حال آنکه کتاب خدا را می خوانید چرا در آن اندیشه و تعقّل نمی کنید (تا گفتار نیک خود را به مقام کردار آرید).

٤۵) و از خدا به صبر و نماز یاری جوئید که نماز (با حضور قلب) امری بسیار بزرگ و دشوار است مگر بر خداپرستان (که مشتاق نمازند).

٤۶) آنان که می دانند که در پیشگاه خدا حاضر خواهند شد و بازگشتشان به سوی او خواهد بود.

٤۷) ای بنی اسرائیل! یاد کنید از نعمتهائی که به شما عطا کردم و شما را بر عالمیان (به نعمت کتاب و رسول) برتری دادم.

٤۸) و حذر کنید از روزی که در آن روز کسی به جای دیگری مجازات نبیند و هیچ شفاعت از کسی پذیرفته نشود و فدا و عوض قبول نکنند و هیچ یاری کننده و فریادرسی در آن روز نخواهد بود.

٤۹) و بیاد آرید هنگامیکه شما را از ستم فرعونیان نجات دادیم که از آنها سخت در شکنجه بودید تا به حدی که پسران شما را کشته و زنانتان را (برای کنیزی) نگاه می داشتند و آن بلا و امتحانی بزرگ بود که خدا شما را بدان می آزمود.

۵٠) و یاد کنید از وقتی که دریا را شکافتیم برای نجات شما و فرعونیان را در آن غرق کردیم و غرق و هلاک آنها را به چشم مشاهده می کردید.

۵١) و یاد آرید موقعی که (برای نزول تورات) با موسی چهل شب وعده نهادیم پس شما (در غیب او) گوساله پرستی اختیار کرده ستمکار و بیدادگر شدید.

۵٢) آنگاه شما را بخشیدیم و پس از چنین کار زشت، از گناه شما درگذشتیم شاید متنبّه و سپاسگذار شوید.

۵٣) به یاد آرید وقتی که برای راهنمائی به موسی کتاب و فرقان عطا کردیم، باشد که به راه حق هدایت یابند.

۵٤) و یاد کنید موقعی را که موسی به قوم خود گفت: ای قوم! شما به نفس خود ستم کردید و از جهالت، گوساله پرست شدید؛ اکنون به سوی خدای خود بازگردید و به کیفر جهالت خود به کشتن یکدیگر تیغ برکشید، این در پیشگاه خدا بهتر کفّاره ی عمل شما است، آنگاه توبه ی شما را پذیرفت که خدا بسیار توبه پذیر و مهربان است.

۵۵) به یاد آرید وقتی که گفتید: ای موسی! ما به تو ایمان نمی آوریم مگر آنکه خدا را آشکار ببینیم؛ پس صاعقه ی سوزان بر شما فرود آمد و آن را به چشم خود مشاهده کردید.

۵۶) سپس شما را بعد از مرگ برانگیختیم، باشد (که بعد از نعمت و رحمت) خدا را شکر گزارید.

۵۷) و ابر را سایبان شما ساختیم و منّ و سُلوی (گفتند: مرغ بریان و ترنجبین مراد است) را غذای شما مقرّر داشتیم (و گفتیم:) از این روزیهای پاکیزه تناول کنید؛ (شکر این نعمت را بجا نیاوردند) نه به ما بلکه به نفس خود ستم کردند.

۵۸) و به یاد آرید وقتی که گفتیم: وارد این قریه (بیت المقدس) شوید و از نعمتهای آن تناول کنید و از آن در سجده کنان داخل گردید و بگوئید: خدایا از گناه ما درگذر، تا از خطای شما درگذریم و بر ثواب نیکوکاران شما بیفزائیم.

۵۹) پس از آن، ستمکاران حکم خدا را تبدیل به غیر آن نمودند، ما نیز به کیفر بدکاری و نافرمانی برایشان عذابی سخت از آسمان نازل کردیم.

۶٠) و به یاد آر وقتی که موسی برای قوم خود طلب آب نمود و ما به او دستور دادیم که عصای خود را بر سنگ زن، پس دوازده چشمه ی آب از آن سنگ بیرون آمد و هر سبطی را آبشخوری معلوم گردید، (و گفتیم:) از آنچه خدا روزی شما ساخته بخورید و بیاشامید و در زمین به فساد و فتنه انگیزی نپردازید.